Susanna 
De geschiedenis van

Naar Index
Hier is een les dat niet alleen zij die op God vertrouwen, niet tevergeefs op Hem vertrouwen, maar een voorbeeld van de grote goddeloosheid van de mensen als geheel om in te zitten met een kangoeroehof. Ze waren het erover eens dat ze zich omkeerden voor gerechtigheid, maar bij de roeping van Daniël, om ze eerst bij hun juiste naam te noemen, namelijk dwazen. En hoe respect te vinden voor Joachim, de echtgenoot van Susanna, die haar man beter had moeten kennen, en had moeten roepen tegen die kangoeroe gerechtigheid 

Hoofdstuk 1
1. In Babylon woonde een man genaamd Joacim, en hij nam een vrouw wiens naam Susanna was, dochter van Chelcias, een zeer eerlijke vrouw en een die de Heer vreesde, haar ouders waren ook rechtvaardig en leerden hun dochter volgens de wet van Mozes. 
2. Joacim was toen een groot en rijk man, en hij had een prachtige tuin naast zijn huis, en de Joden namen hun toevlucht tot hem omdat hij eervoller was dan vele anderen. 
3. In dat jaar werden twee rechters benoemd van de ouden van het volk, waarvan de Heer had gezegd; die goddeloosheid kwam naar Babylon door middel van de oude rechters die dachten het volk te regeren. 
4. En deze twee hielden veel in het huis van Joacim en alles wat een rechtszaak had, kwam naar hen toe. 
5. Susanna liep toen, nadat iedereen was vertrokken, de tuin van haar man binnen, en de twee oudsten zagen haar elke dag gaan en hun lust was naar haar toe ontstoken. 
6. En zij verdraaiden hun gedachten door hun ogen te draaien, zodat zij niet naar de hemel zouden kijken, noch zich alleen het oordeel zouden herinneren, en gewond als zij in hun verlangen waren, durfden zij het elkaar niet te laten zien, beschaamd om hun begeerte te verkondigen. 
7. En zij keken ijverig toe van dag tot dag om haar te zien, en de ene dag zei de ene dag tegen de andere; Laten we naar huis gaan want het is etenstijd. 
8, Toen gingen zij uit elkaar en keerden terug, zij kwamen toevallig naar dezelfde plaats, en vroegen elkaar de oorzaak, dat zij hun begeerte erkenden, en toen stelden zij samen een tijd vast, opdat zij haar alleen zouden vinden. 
9. En het geschiedde toen zij toekeken op een tijdstip dat zij ging zoals voorheen met slechts twee dienstmeisjes die zich in de tuin wilden wassen, want het was warm, en er was niemand, behalve deze twee oudsten die zich verborgen hadden. 
10. En ze zei tegen haar dienstmeisjes: "Breng me olie en wasmateriaal en sluit de tuindeuren zodat ik mezelf mag wassen". En zij deden wat hun werd opgedroed, en gingen zelf door een privédeur naar buiten. 
11. Toen de dienstmeisjes weg waren, stonden de oudsten op en renden naar haar zeggen; "Zie, de tuindeuren zijn gesloten zodat niemand ons kan zien, en wij zijn verliefd op u, geven daarom toestemming aan ons en liggen bij ons. 
12. En als u dat niet wilt, zullen wij tegen u getuigen en zeggen dat er een jongeman bij u was, om welke reden u de dienstmeisjes van u hebt gezonden. 
13. Toen zei Susanna; "Aan elke kant zit ik in de problemen, want als ik dit doe, is het de dood voor mij, en als ik dat niet doe, kan ik niet aan hun handen ontsnappen, dan is het beter voor mij om in jouw handen te vallen en het niet te doen, dan om te zondigen in de ogen van God." 
14. En daarmee riep Susanna met een luide stem, en de twee oudsten riepen tegen haar, en één rende om de tuindeur te openen, terwijl de dienaren die de kreet hoorden de tuin binnenkwamen bij de privédeur om te zien wat haar werd aangedaan. 
15. En de oudsten die de zaak hadden verklaard, de dienaren schaamden zich enorm omdat er nooit zo'n verslag van Susanna was. 
En de volgende dag, toen de mensen werden verzameld aan haar man Joachim, kwamen de oudsten ook vol vuile verbeelding tegen Susanna om haar ter dood te brengen. 
17. En ze zeiden voordat de mensen susanna, Joachim's vrouw, stuurden. En ze kwam met haar vader en moeder, haar kinderen en al haar verwanten. 
18. Susanna was nu een zeer delicate vrouw en mooi om te aanschouwen, en deze slechte mannen bevalen om haar gezicht te ontdekken, zodat ze gevuld zouden zijn met haar schoonheid, daarom huilden haar vrienden, en alles wat haar zag. 
19. Toen stonden de twee oudsten op in het midden van het volk en legden hun handen op haar hoofd, terwijl Susanna opkeek naar de hemel, haar hart vertrouwend op de Heer. 
20. En de oudsten zeiden: "Toen wij alleen in de tuin liepen, kwam deze vrouw binnen met twee dienstmeisjes, sloot de tuindeuren en zond de dienstmeisjes weg. Toen kwam een jonge man, die daar verborgen was, naar haar toe en lag bij haar, terwijl wij in de hoek van de tuin stonden en deze goddeloosheid zagen, en wij renden naar hen toe. 
21. De man die we echter niet konden vasthouden, want hij was sterker, en het openen van de poort rende hij naar buiten, maar toen we deze vrouw meenam, vroegen we wie de jongeman was, maar ze wilde het ons niet vertellen, deze dingen getuigen we." 
22. En de vergadering geloofde hen omdat zij oudsten en rechters van het volk waren, en zo bevalen zij haar tot de dood. 
23. Toen riep Susanna met een luide stem en zei. "O eeuwige God, die de geheimen van alle dingen kent voordat zij zij zijn, Gij kent O Heer, dat zij valse getuigenissen tegen mij hebben getuigd, en zie, nu moet ik sterven, terwijl ik nog nooit zoiets heb gedaan als deze mannen kwaadwillig tegen mij hebben uitgevonden." 
24. En de Heer hoorde haar stem, en toen zij ter dood werd gebracht, wekte de Heer de geest op van een jongeman wiens naam Daniël was, en hij riep met een luide stem; "Ik ben vrij van het bloed van deze vrouw." 
25. Toen wendden alle mensen zich tot hem en zeiden; "Wat bedoel je met deze woorden?" En hij stond te midden van hen en zei: "Jullie zijn dwazen, zonen van Israël, dat jullie zonder enige kennis van de waarheid te onderzoeken een dochter van Israël veroordeeld hebben, keer dan terug naar de plaats van oordeel, want zij hebben valse getuigenissen tegen haar getuigd." 
26. Toen keerden alle mensen zich haasten en de oudsten zeiden tot hem; "Kom onder ons zitten en laat ons zien dat God je de eer van een ouderling heeft gegeven." 
27. Toen zei Daniël tot hen: "Zet deze twee van elkaar af en ik zal ze onderzoeken". En toen zij uit elkaar werden gezet, riep hij er een en zei: 
28. "O u die de zonden die u eerder hebt begaan in goddeloosheid oud in goddeloosheid hebt gewaxt, komt aan het licht, want u hebt een vals oordeel uitgesproken, de onschuldigen veroordeeld en de schuldigen laten gaan, terwijl de Heer heeft gezegd dat u de onschuldigen noch de rechtvaardigen zult doden. 
29. Als je haar nu hebt gezien, vertel me dan onder welke boom je ze hebt gezien?" En hij antwoordde: "Onder een mastiekboom". En Daniel zei; "Heel goed, je hebt tegen je eigen hoofd gelogen, want zelfs nu heeft de engel van God de zin van God gekregen om je in tweeën te snijden." 
30. Dus zette hij hem opzij en beval de andere te worden gebracht, en zei tot hem. "O jullie zaad van Kanaän en niet van Juda, schoonheid heeft jullie bedrogen, en begeerte heeft jullie hart verdraaid, zo heb jullie met de dochters van Israël te maken gehad, en uit vrees stemden zij met jullie in, maar de dochter van Juda zou niet met jullie goddeloosheid voldeden. 
31. Vertel me nu onder welke boom zag je ze elkaar vergezellen?" En hij antwoordde: "Onder een steenboom". Toen zei Daniël tegen hem; "Je hebt ook tegen je eigen hoofd gelogen, want de engel van God wacht op je met het zwaard dat in tweeën wordt gesneden, zodat hij je kan vernietigen." 
32. En daarmee riep de vergadering met luide stem en prees God die hen dat vertrouwen in Hem redde, en zij kwamen op tegen de twee oudsten, want Daniël had hen veroordeeld voor valse getuigenissen door hun eigen mond. 
33. En volgens de wet van Mozes deden zij hen in een zodanige aard als zij kwaadwillig bedoelden om met hun naaste te doen, en zij zetten hen ter dood. 
34. Zo werd het onschuldige bloed diezelfde dag gered; daarom prezen Chelcias en zijn vrouw God voor hun dochter Susanna met Joachim haar man en alle verwanten, omdat er geen oneerlijkheid in haar werd gevonden. 
35. Vanaf die dag werd Daniël in grote reputatie gehouden in het zicht van het volk.