P1
Inleiding tot de overige boeken van de Schrift
DE ODES VAN DE HEER
De odes van de Heer", zoals ik ze noemde, werden gevonden in het begin van deze eeuw en behoren tot de mooiste van de geschreven psalmen. Hoe ze werden genoemd, "Odes van Salomo" weet ik niet, maar het is duidelijk dat ze niet van Salomo zijn, maar hoogstwaarschijnlijk origineel in de eerste eeuw na Christus, en hoogstwaarschijnlijk door een Israëliet.
Ze zijn zo puur en mooi, dat ik dacht ze vooral in deze bundel verzamelde boeken te plaatsen. Delen van deze Odes worden rechtstreeks door de Heer gesproken, of, zo geschreven in Zijn hoedanigheid van de Zoon des mensen. En omdat de naam van het menselijke vat afwezig is, dacht ik hen de meer geschikte rubriek te geven, om ze naar de Heer te vereren, door de inspiratie van wie ze ook in druk kwamen.
Er was aanzienlijke schade in zowel de PSA- als de APO-vertalingen, waarvan de schrijvers de manuscriptfout en alles kopieerden en er zelf een aantal toevoegden. Het was hartverscheurend om zo'n mooi document in zo'n verminkte toestand te zien, maar dan moet ook worden aangenomen dat niemand behalve de Heer in staat is om dergelijke beschadigde schatten te vernieuwen of te repareren.
Het was toen een genot voor mij, omdat ook deze woorden zo natuurlijk zijn voor mijn hart en mijn geest. Want was het niet de Geest van de Heer die hen inspireerde? De auteur was daarom ook bij mij om ze te vernieuwen, en ik prijs God dat Hij me de wijsheid waardig achtte om mij de wijsheid te geven om deze odes te redden van het gekibbel van de schriftgeleerden.
Henoch
Het is zowel een voorrecht als een vreugde om de Schriften te lezen door Henoch, de eerste Heilige Bijbel die is gekomen. Deze boeken waren een Bijbel voor de rechtschapen mensen die leefden voor de zondvloed en voor Noach en zijn nakomelingen tot Mozes, toen ernaast de Bijbel voor de wereld kwam te staan.
Geleerden van deze en andere eeuwen ook, graag af te beelden alsof deze boeken van Henoch zijn ontstaan door verschillende schrijvers in de jaren bekend als pre- of vroege Makkabeeën, dat was in de laatste paar eeuwen voor Christus. Het is duidelijk dat deze kennisloze wonderen impliceren dat deze boeken helemaal niet van Henoch zijn.
Maar wat kan men verwachten van de vijanden van God en van de waarheid? Als ik nu eens zou zien hoe ik ze ooit heb gekopieerd - als door vermoeden alle kopieën voor mij uitgestorven waren - zouden ze zeggen dat deze geschriften origineel bij mij waren. En let dus niet op het occulte van onwetendheid. Voor hen is de leugen het meest natuurlijk, zelfs voor ons die uitverkorenen van God zijn, is de waarheid het meest natuurlijk.
Het grootste deel van wat er in deze vijf boeken staat, hier vermeld onder de naam "Henoch" is door zijn eigen schrijven, niet dat deze eerste perkamenten misschien nog ergens intact zijn, maar er bestaan kopieën waaruit dit naar voren is gekomen.
Dit kwam toen zo tot stand: Henoch schreef wat hem werd gegeven om te schrijven in wat we brieven zouden kunnen noemen, afzonderlijke delen, niet als iemand die een boek schrijft - vergelijkbaar als bij mij en mijn geschriften, - het begin en het einde kennend alles in hoofdstukken organiseren enz. En zo was het dat deze "handschriften", zoals ze werden genoemd, via zijn Zoon Methusalem naar zijn kleinzoon Lamech naar Noach kwamen.
Noach ontving ze vervolgens onder zijn hoede en voegde andere secties toe door zijn eigen hand. Van Noach gingen zij naar zijn zoon Shem en naar Abraham, die hen op zijn beurt aan Isaak naliet, en Isaak aan Jakob. Jakob vertrouwde hen toen toe aan zijn zoon Levi, en zo kwamen zij egypte binnen. En Mozes nam zichzelf mee om alle beschikbare kennis te leren, zoals die van de Egyptenaren kwam, en van Israël, die in die tijd - schriftelijk - de boeken van Henoch waren.
Want de tijd van Mozes was niets zoals de mens in zijn films portretteert, de zonen des mensen die altijd leugenaars waren, maar Mozes op bevel van de zuster van Farao die door zijn moeder gespeend was, was nooit op enig moment verstoken van de hulp en invloed van zijn moeder als het ging om onderwezen te worden in de kennis van Israël.
Israël werd toen onderwezen in deze profetieën en voorschriften, samen met wat verbaal van hun vaders kwam. In deze dagen kenden en hielden de kinderen van Israël zichzelf volgens de "juiste" kalender die dertig dagen per maand telde, met de vier-epagomenale dagen van het jaar als gedenktekens toegevoegd.
En hoewel ze misschien nog niet hebben gezien om op een dag in zeven te rusten, waren er deze vier gedenktekens, en de dagen van de eeuwigheid. Evenals het gedenkteken van hun vader Abraham, het feest van laarzen, en de herinnering hoe Abraham zijn zoon Isaak terug ontving van het altaar, dat later in die tijd van het jaar het Pascha werd genoemd.
Na Mozes; Israël, dat zich in het aan hen beloofde land had gevestigd, namen de handschriften van Henoch zoals men zou kunnen zeggen een achterbank aan de orakels die Mozes kreeg om op te nemen. Toch verlieten ze Israël nooit en werden ze tot ver na de eerste eeuw na Christus onderwezen en voorgelezen, de apostelen, de profeten en al het geleerde dat Israël kennis van hen had.
Het was in deze periodes vanaf Mozes en misschien zelfs vóór zijn dagen dat de geschriften van Henoch werden gekopieerd om meerdere volumes veilig te stellen. Dit was een gemak voor de synagogen om elk hun eigen volume te hebben zoals ze hadden van Mozes en van de profeten. Eindelijk werden dit vele rollen, en velen werden in dat schrijven gebruikt, want met de tijd kwamen de psalmen van David, en van Salomo, en de vele spreuken evenals de verslagen van de koningen en de Kronieken.
En dus als we nu vragen waar de originelen van Henoch bleven, werden ze ongetwijfeld opgeslagen tegen de tijd dat Jozua het volk over de Jordaan leidde. En waar ze zijn, of zelfs zij tot op de dag van vandaag blijven, weten we niet, en het maakt ook niet echt uit, omdat het record als zodanig tot op de dag van vandaag blijft bestaan.
Wat dan duidelijk is in het verslag zoals we het hier vandaag hebben, is dat het niet compleet is. Henoch schreef meer dan wat hier is opgenomen. En niet alles is noodzakelijkerwijs een exacte kopie van wat Henoch schreef. Maar meestal kan het kopieerapparaat een regel of twee in zijn eigen woorden schrijven, dan beginnen enoch precies te citeren, of soms de essentie van zijn woorden schrijven, wat typisch en ook begrijpelijk is wanneer iets van de ene taal naar de andere wordt gekopieerd.
Henoch zelf wist nu dat zijn woorden vele malen zouden worden gekopieerd en dat kopieën van kopieën zouden worden gemaakt. Hij vond dit ook niet erg zolang ze, zoals hij zei, zijn woorden zouden uitschrijven op basis van de woorden die hij had geschreven, en ze niet zouden veranderen na hun eigen woorden of verbeelding.
En hoe kunnen we er dan op deze dag zeker van zijn dat wat ons in deze eeuw is overkomen inderdaad achter zijn woorden aangaat, en niet wijzigingen om een ander verhaal te geven? Ik geef je dit dat je niets fysieks (zoals originelen) hebt om je vertrouwen op te baseren, noch heb je iets zo fysieks voor de canons waarop je je vertrouwen kunt baseren.
Maar Zoals Henoch zei: "Om ze in Ceder te deponeren." Dus ze waren en zijn tot op de dag van vandaag. (Een raadsel misschien, maar niet zo voor de wijzen in God) En ja, o hoe verschrikkelijk dat men een geestelijk geloof moet aanschouwen, een vertrouwen dat naar de hemel wijst in plaats van naar hun voeten.
Normaal gesproken is er een team van geleerden nodig om een boek van dit soort uit te schrijven of te vertalen, en met dat alles - hun falen om nauwkeurig te zijn, zijn er niet weinig. Hoe zal ik dan - zoals het alleen lijkt - hetzelfde getrouw uitvoeren in, maar een klein deel van de tijd dat er normaal gesproken een heel team van goed opgeleide geleerden nodig is om dit te doen?
Ik kan dit beantwoorden met een andere vraag. Hoe lang zou het duren voordat een team van deskundige geleerden de aarde heeft gemaakt, alleen de aarde alleen? Je zult me antwoorden, dat ze nooit. zo'n prestatie te leveren. Goed dan, als je ziet hoe God dit deed op de manier van een woord, om te spreken en het bestond, besef dan waar ik vandaan kom.
De mensenkinderen willen niets anders canoniseren dan dat wat door inspiratie is geschreven. Maar het was niet van de mensen dat de kanunniken zijn wat ze zijn, noch mogen de boeken van Henoch heilig verklaard worden, ook al was hun vertaling door mijn hand door inspiratie, Gods Heilige Geest die mij leidde.
Terwijl de kanunniken dus voor de wereld zijn, zodat de wereld door hen schuldig kan worden bevonden, zijn de Schriften door Henoch voor het overblijfsel van Israël en voor de wijzen van alle naties.
Delen van de woorden van Henoch op de manier waarop hij zich uitdrukt zijn moeilijk te begrijpen en onmogelijk voor de zonen van de mens.
Dit was ongetwijfeld opzettelijk, en met de schriftgeleerden die vertaalden van het origineel, of van kopieën, die niet hetzelfde begrepen, werd de vorm van de formulering nog moeilijker voor de mens om de betekenis te verzamelen.
Als iemand me dan afvraagt hoe of waarom ik de boeken van Henoch heb uitgeschreven, zoals ze hier verschijnen, en zoveel anders heb verlaten of weggelaten van wat er tot op de dag van vandaag onder zijn naam is gekomen, of het nu 1, 2 of 3 Henoch is, is het gewoon dat mijn vertrouwen bij de Heer is in Zijn Heilige Geest die mij leidt. Het verslag van Henoch 3, is volledig een verzinsel van boze geesten, en dus helemaal niet van Henoch.
Henoch. (Extra)
En met betrekking tot Henoch 2, het verslag, of dat wat er tot op de dag van vandaag van overblijft, is het duidelijk dat zo'n boek ooit bestond, of liever gezegd dat het deel uitmaakte van het eerste. Dit wil niet zeggen dat Henoch noodzakelijkerwijs zo'n boek schreef dat het naast zijn eerste, maar apart als hij al zijn woorden uitschr schreef. Het is geen kopie van Henoch's woorden, maar een nieuw geschreven versie na zijn woorden, die natuurlijk zowel directe citaten als indirecte citaten bevat.
Het volgende dat meteen duidelijk is, is het feit dat het tal van toevoegingen en wijzigingen bevat. Zozeer zelfs, dat het op dit moment niet mogelijk is om te bepalen of deze versie afkomstig was van een origineel met Henoch, als een van zijn handgeschreven documenten of kopie daarvan, of een versie uit een versie van zijn gegevens, of verzonnen uit mondelinge informatie.
Een ding is echter een feit, dat degenen die de documenten door de eeuwen heen kopieerden, niet waren wat men trouwe kinderen zou noemen. De verminking van dit document is vrij ernstig. Meestal begon het kopieerapparaat het manuscript te gebruiken en eindigde het hoofdstuk met zijn eigen toevoegingen.
En wanneer zijn onlogische dat nodig achtte, voegde hij alle woorden of zinnen toe die bij hem pasten, en als het hoofdstuk te lang werd voor zijn toevoegingen, voegde hij slechts hele hoofdstukken toe. Het zal ook niet verstandig zijn als iemand mij vraagt hoe ik al die dingen weet.
En nu het in zo'n verminkte toestand is gekomen, heb ik overwogen of het misschien niet beter is om af te zien van het hele document, of dat ik sommige delen ervan moet bewaren. Maar om alleen de delen te betreden waarvan bekend is dat ze origineel zijn, en alle andere weg te laten, zou het zo erg snijden dat er geen samenhang is.
Dienovereenkomstig bewaarde ik alleen die paar delen die niet direct zo te vinden zijn in hun woorden in de andere boeken van Henoch. Voor de rest hebben we niets verloren door het niet te bewaren, omdat wat daarin staat al eens in de vijf boeken van Henoch is gevonden.
Baruch. (Profetie)
Dit boek van profetie staat niet in de canons, en dat zou het ook niet moeten zijn, omdat dit alleen voor de wijzen is. Deze woorden waren niet bedoeld voor de wereld, maar voor de uitverkorenen van God.
De tijd van zijn samenstelling is van de periode waarin Baruch leefde, en van Baruch, waarna het in een andere taal werd vertaald, en opnieuw zo.
De Heer bewaarde dit document vervolgens voor Zijn volk om op de zevende dag geboren te worden. Want wat op de zevende dag geboren is, zal gezegend worden. En voor ons, in deze laatste en donkere generatie voor die glorieuze. Sabbat, het is ons van Hem gegeven om het voor hen voor te bereiden en te laten klinken. Naast het feit dat het een troost is, en voor wijsheid voor ons die nog door die verdrukking moeten gaan die over de hele wereld moet komen.
En om je een voorbeeld te geven om te laten zien hoe verstoken van kennis de geleerden in feite zijn. In hun poging om dit boek te dateren, concludeerden ze dat het na het jaar 70 ad was geschreven. En hoe zijn ze zover gekomen? Luister, en zie; - Ze doen een beroep op het feit dat Baruch spreekt over twee vernietigingen, van Zion voor de geheel nieuwe wederopbouw, en aangezien deze tweede vernietiging in het jaar 410 na Christus was, dateren ze het gewoon als na die datum.
En waarom? Omdat ze niet geloven in iets dat profetie wordt genoemd, begrijpen ze niet dat profetie betekent - iets voorspeld, een woord dat werd gesproken voordat het tot stand kwam. Voor hen is alles geschiedenis. Voor hen is het zo dat elke schrijver, zelfs de Here God zelf in hun voorkeur, alleen maar kan schrijven.
En zo zie je hoe zij zonen van de duivel zijn en verstoken van wat er in de aard van kennis of begrip is. Als ze dan willen betwisten wat ik over hen heb gezegd, vertel hen dan dat ze dit document beter kunnen dateren om pas ergens in de toekomst te zijn geschreven, omdat Baruch ook zeer nauwkeurig spreekt over gebeurtenissen die zich in onze nabije toekomst van dag tot dag zullen voordoen. Daarom is wat goed is voor de gans goed voor de gans. Daarom moet dit document naar hun oordeel nog worden geschreven, terwijl het op wonderbaarlijke wijze al in ons bezit is.
Een van deze geleerden heeft geen botten over het tonen van zijn onwetendheid, zoals hij zei met betrekking tot een passage waar Baruch schrijft; "Voor de meting en de berekening van die tijd zullen twee delen zijn, weken van zeven weken". Deze passage, zo zegt hij, is grondig onduidelijk en kan niet worden gebruikt om op een datum van herkomst te komen."
O wat kinderachtig. Nee, het kan zeker niet worden gebruikt om de oorsprong ervan te dateren, maar het is glashelder in wat het wel onthult, welk geheim natuurlijk niet voor hen is om in de eerste plaats te begrijpen. En voor die wijs zijn, die het wel begrijpen, verman ik. houd het geheim en openbaar het niet aan hen. Bedenk dat, voor zover de Heer u vertrouwt met "Zijn" geheimen, met hen wordt toevertrouwd, Zijn geheimen onbezoedeld houdt
ESDRAS. (Profetie).
Dit boek is door de eeuwen heen zichtbaar gebleven, maar net als Baruch zijn deze woorden die aan Esdras worden gegeven ook alleen voor de wijzen. En het is door de wil en het ontwerp van God dat zij niet onder de kanunniken te vinden zijn.
Wat betreft de kop, in plaats van boeknummers, heb ik gewoon de kop gemaakt in de naam van de profeet, met de sur-titel van "Profetie". Want er is nog een ander boek getiteld "Esdras", maar met de sur-titel van "Chronicle". Dit elimineert de getallen, die voor het grootste deel, als gevolg van de verschillende schriftgeleerden, een verwarrende puinhoop zijn geworden.
Sommigen verwijzen naar Esdras door de spelling van zijn andere naam - Ezra. Aangezien er echter een derde boek van Esdras in de canons onder zijn naam ezra staat, dient het de verwijzing om zijn naam als "Esdras" in dit boekvolume te behouden. Esdras is nog steeds bekend onder een andere naam, Salathiel. De sur-titel distilleert dan tussen zijn boek van profetie of de kroniek.
De geleerden van de Israëlieten, van lang geleden, waren al perfect bereid om de kroniek met hun compositie op te nemen, en het grootste deel van het boek van de profetie van Esdras ook. Behalve zijn eerste twee hoofdstukken, omdat het daarin was dat de Heer Israël afzweert ten gunste van de heidenen.
Ik begrijp waarom, maar zo'n trots is niet gerechtvaardigd.
Er is hier een grote schat in dit boek Esdras voor Israël, en ze zullen het inderdaad koesteren, want de Heer zal hun zonden niet langer herinneren, maar hen een nieuw hart geven, en ze zullen allemaal voor altijd rechtvaardig en nederig zijn
SALOMO (de wijsheid van)
Dit boek van wijsheid is een schat voor iedereen wiens liefde de Heer is. Salomo spreekt tot de koningen en heersers om naar zijn woorden te luisteren, zodat ze voor altijd kunnen regeren. De heersers van de aarde zijn echter nooit wijs geweest, en door die onwetendheid hebben zij hun heerschappij teruggebracht tot minder dan een druppel op de oceaan ter grootte van het universum, en in plaats daarvan vreselijke pijnen geleden.
Wat zal ik zeggen, wat zal ik zeggen? Wie wijs is, zal niet zonder deze wijze woorden willen zijn. Maar wie is wijs? Zie en zie, hij die zoekt waar goud te vinden is, daar wordt goud gevonden.
ECCLESIASTICS. (Jezus Ben Sirach.)
De spreekwoorden hierin zijn een verzameling uitspraken van verschillende personen, van Salomo, en van anderen, evenals van Jezus, die de grootvader was van de Jezus die dit boek componeerde, en de naam van zijn vader was Sirach. En over hoe en waarom hij het kwam componeren legt hij zelf uit in zijn inleiding.
Dit boek van wijsheid is in verschillende talen verschenen, maar toen ik ernaar zocht - ik vond het niet in de Engelse taal, of in ieder geval niets dat ik een taal zou noemen, of Engels. De vertaling (in het Engels) gevonden in de Apocriefen, is niets minder dan een ramp, zoals we in de Engelse taal zouden zeggen, het lijkt op Grieks, iets dat nergens op slaat, een reeks letters zonder betekenis of waardigheid.
Grieks is dan misschien perfect Grieks voor de Grieken, maar voor de Engelssprekende wereld moet Engels Engels zijn.
Psalmen. (Van David & Amp; Israël.)
De psalmen genoemd naar Salomo als de auteur, waren van een auteur in de dagen van de Makkabeeën, en brengen de gebeurtenissen van die tijd en toekomstige belofte over. Deze psalmen echter, zijnde voor Israël, en van Israël, heb ik ze hernoemd naar Israël.
En zo, gezegend zijt u o Israël, in wie de Heer verrukt, ja gezegend zij de Heer van Israël, in wie Israël zal verrukken. Neem Psalm achttien, mijn geliefde, want het is nabij. En tot die dag neemt mijn geliefde Israël Psalm 9 met mij op en roept Tot Hem die u zal verloden, opdat Hij de tijden zal bespoedigen, opdat Zijn naam in de hele aarde wordt verheven.
Bij deze compositie van psalmen heb ik de extra psalmen van David opgenomen, en een paar liederen, evenals de klaagzwijving van Siela, de dochter van Jepthah.
