PRINSELIJKE STAKEN 

(Een gedateerde record)

Naar Index                                                           
HOOFDSTUK 14 
IK Kwam. (1987) 
1. De Almachtige Heer heeft mij gezalfd.
Van voor zijn troon kwam het leven tot mij.
De Heer zal de aarde bezoeken.
Hij zal in verwarring brengen.
Harten zullen geschrokken zijn, leraren verontrust.

2. Ze zeggen; "Hij accepteert geen fouten.
Onwetendheid is een vloek voor hem.
Misschien is hij vergeten dat het hart menselijk is." 
Commotie, verontruste geesten, voor kennis, maar toch verwarring.
Velen zullen niet weten wat ze moeten denken.
Of hoe te accepteren wat duidelijk is, en toch niet.

3. Jonge harten zullen groeien, het nemen van een en 
vergeten wat een aanvaardbare maatregel is.
Ze zullen twijfelen en niet van het oude drinken. 
Verwarring zal veranderen in schaamte, de oude hard gedrukt.
De groten zullen verontrust zijn, leiderschap verwoed.
De schuld moet worden gegeven, "Hij de oorzaak" beschimpen ze.
Hij bracht nieuw om oud aan te sporen.

4. De Heer heeft me wakker geschroerd, veroorzaakt om geschreven te worden.
Breng kennis naar mannen.
Wijsheid voor de kinderen van de mensen.
Het is zoet voor de lippen, nieuw voor het hart.
Maar bitter van binnen worden.
En hoe draai je weer wat er ooit gegeten wordt?

5. Een huilbui; Het is bitter geworden voor ons, zelfs ruïneren.
We waren goed in onze putten en kwamen toen vers water.
Het heeft onze putten vergiftigd.
Er moet schuld zijn, leg het op mij.
Ik roerde, ik een boom, een droge boom.
Maar Hij dwong mij om vrucht te dragen, rijke vrucht.

6. Hij trok de wateren van jullie allemaal weg.
Nu zul je je omdraaien en verwelkeren.
De Heer heeft het gedaan, kijk naar Hem.
Door Hem ben je in verwarring, niet langer verantwoordelijk.
De groten zullen worden afgeslacht, leiders meegenomen.
En leraren hadden het moeten weten.

7. Een woord of twee, en de wereld zal gek zijn.
Dan wordt gezegd: "Hoe zijn we tot dit punt gekomen?
De groten hebben verloren van de kleine; mannen doen wat ze willen
Voor een woord of twee geschreven, onrust is gekomen, 
En verwarring voor velen om te falen.

8. Omdat de vrucht goed is voor het eten,
Maar bracht de mens naar zijn val, dus het woord.
Maar in iemands hart is er een val.
Maar zij zullen mij doen horen, ik ben de oorzaak.
Ik die problemen bracht. 

9. Spreek zoals je wilt, ik ken de score.
En vanwaar ik ben neergedaald.
Want zo spreek ik nu, voordat het uitgaat.
Als je had geloofd, zou je nu niet zo zeggen.
Maar waarom huil je, hardop in mijn oren?
Je problemen zijn nog maar net begonnen, er komt nog meer. 
En niet zoals voorheen, maar naar beneden ga je.

10. Brengt de zon je geen licht?
En brengt het geen warmte naar de aarde?
Waarom klaag je daarom bij je zon?
Zeg hem te stoppen, waar zou je dan zijn?
Je had rekening moeten houden met de zon, je zon.
Voordat je sprak in woorden die niet werden.

11. Ik ben voor winst, maar jij neemt me een verlies.
Je koestert de nacht, je werken in het donker.
Maar de dag volgt de nacht, licht om het donker te ontdekken.
Denk aan mijn woorden voor wat ze betekenen.
Voordat je een oordeel uitspreekt dat je val veroorzaakt.
Hoe kan het, was het niet geschreven en gezegd?
Was ik hem niet, hoe zou je het dan doen?
Ja, denk aan mijn woorden, en voor wat ze betekenen.

MIJN VOLK. (1988) 
12. Luister mijn volk, hoewel jullie niet mijn volk zijn.
Ik ben gekomen als een gekozen, een prins van de Heer.
Het brengen van getuigenis aan de kinderen van mensen.
Om tegen de generaties te zeggen; "De tijd is aangebroken.
Je hebt het einde van je dagen bereikt.
Nu zal het gebeuren, het oordeel van God,
Zoals Hij aan zijn dienaren voor mij openbaarde.

13. Dus hoor en weet dit:
Ik ben niet gekomen om zielen tot verlossing te maken.
Want degenen die Van Hem zijn, zullen niet verloren gaan.
Niet een van de zielen die Hij heeft gekozen.
Begrijp jullie kinderen van mannen goed.
Je zult de Heer niet meesleuren in de hel.

14. Of ik nu predik of niet, niemand zal verloren gaan.
Ik begaat de dwaasheid om je schuld te prediken.
Om je schuldig te maken voor het tribunaal.
Ik breng mezelf bij de dwaasheid van het lesgeven.
Voor je zwakte, en omdat jullie mensen zijn.

15. Wat is dan mijn doel met jullie, jullie mannen?
Ik heb je goddeloosheid gezien, je manieren geobserveerd.
Ik zal je schuldig verklaren.
Wist je niet dat er een rechter zou komen?
Een prins, en waar moet hij vandaan komen?
Je eigen ster, die Hij voor je bracht.
Dat eerst hun eigen ster hen zou kunnen beoordelen.

16. Wat had je verwacht, voor altijd in je eigen?
Wist je niet dat de Allerhoogste heersers benoemt?
Prinsen voor allen die Hij gevormd heeft?
Je je prinselijke verlangens niet ontkennen en je eigen verlangens kiezen.
Maar Hij wijdde er een van voor het begin der tijden.
Een prins, en Hij reserveerde u voor hem, hij uw rechter.
Ik hoorde: "Ga heen, onderzoek, kijk wat jullie volk gedaan heeft.
De stammen aan u, schrijven en verantwoorden hun zonden.

17. Luister naar mijn volk, hoewel jullie niet mijn volk zijn.
Want hoe, als ik zie dat ik dol ben op integriteit, en jij er geen hebt,
Hoe zullen mijn verlangens in jou zijn?
Wist je niet dat er grote vrede op aarde moet komen?
Dat de volkeren gezegend zullen worden op de aarde?
Die waarheid en rechtvaardigheid zullen aan de uiteinden van de aarde ten goede komen?
Zij zullen niet de slechte dingen doen die jullie doen.
Neem ook geen moord of bezoedeling zoals jij.
Die vrede zal ook niet door jouw heerschappij komen.
Niet door jouw werken, noch door de wijsheid die je beweert.

18. Van de Heer zullen zij die vrede hebben.
Wil je die vrede niet, een wereld zonder oorlog?
Eén maat graan moet duizendvoudig produceren.
Zie nu haar rijkdom, want de aarde zal zich verheugen.
Verheug je in zijn inwoners en levert veel winst op door vele plooien.
Zo zal arbeid licht worden, werk een kwestie van spel.
Mensen zullen lang genieten van het werk van hun handen. 
Ik heb veel reden om je te verheugen en te ontspannen.

19. Maar wat jullie betreft mijn volk, hoewel jullie niet mijn volk zijn, 
Kijk naar jezelf, jullie zijn slaven, 
Slaven van uw fabrieken, slaven van uw velden, 
Jullie zijn slaven van jullie leiders, dienaren van de rijken. 
Je buigt voor al die onderdrukte je, je hebt geen winst, 
Van 's morgens tot 's nachts, dag na dag weeën en swoegen.
Dit alles voor anderen, want wat heb je aan het einde van de dagen?
Welke winst is er uiteindelijk?

20. Gods sabbatten zijn niet voor je rust, noem je dat een vreugde? 
Je bent bang voor praten over depressie, over iemands werk. 
Voor bevingen en stormen. 
Je vraagt je af of je het einde van je dagen zult meemaken. 
Waarom luister je niet naar mijn woorden? 
Tot mijn wijsheid, zodat je zou kunnen leven.

21. Ik noemde jullie mijn volk, hoewel jullie niet mijn volk zijn. 
Welke prins zal de harten van zijn volk niet verheugen? 
Zijn kinderen van de Heer? 
Zal een vader zijn zoon verachten, of ik in wie ik geniet? 
Je hebt de schatten niet in mijn winkel gezien. 
Al diegenen, die ik zal delen, die ik van mijn Heer heb ontvangen. 
En jij hebt ook niet de grote vreugden gezien die mijn pad volgen.

22. Dus kijk nu naar je zon, het geeft je warmte. 
Als je het koud hebt, verheug je je in zijn stralen. 
En als je ontwaakt, verheug je je in het licht. 
Zie dan en observeer, ja denk aan je zon. 
Hoe goed ze kan zijn, leven voor je ziel.

23. Maar dit moet ik je ook vertellen, het kan branden, 
Het brengen van verzengende warmte voor alles wat naakt lijkt. 
Daarom brengen mijn kinderen me een dekmantel. 
Wees niet mijn geliefden naakt voor mij. 
De Heer, de Machtige, bracht mij, en wat zult u doen? 
Zal ik je onschuldig verklaren, terwijl je schuldig bent? 
Of dat je gedekt was, terwijl je naakt was.

IN STEALTH (1987) 
24. Mijn Heer kwam in heimelijke, frustrerende goden en koningen. 
Hij daalde af in onze wereld, zij kenden Hem niet. 
De heren van de hemelen zagen Hem niet, 
Noch de heren van de aarde.

25. Hij kwam in het geheim en vernietigde de muren van de goddelozen. 
Want zo sprak de Vader van allen: "Ga neer. 
Daal af, vernietig hen, want zij hebben Mij loochend. 
Zij zeiden: we zijn alleen, er is niemand naast ons." 
Hoe groot is hun zonde nu, het ontkennen van de Ene God. 
Hij minacht hem die ze gemaakt heeft.

26. Zo kwam mijn Heer in heimelijkheid. 
Hij maakte de goden belachelijk, verraste hen. 
Hij hing aan de boom, verwoestte hun bolwerken. 
Mijn Heer is weer gekomen om hun zaken te beëindigen. 
Ze hebben het niet geweten, ze waren niet op de hoogte. 
Hoewel Hij niets in het geheim deed, maar ze niet wist.

27. Mijn Heer, de Heer is met mij om naties te oordelen. 
Nu zullen hun poorten volledig worden afgebroken. 
Mijn Heer was verborgen, en toch duidelijk gezien. 
Ik wil dat de ogen aanschouwen, hij die er geen heeft, zal vergaan. 
Ik ben voor oren; Hij die er geen heeft, zal sterven. 
Mijn Heer is mijn toevluchtsoord, in hem leef ik.

Israël. EEN HYMNE. (1988) 
28. Zing voor de Heer, jullie hebben er maar weinig gekozen, laat Israël zich verheugen. 
De Heer, de Machtige van God komt eraan. 
Ik kom een volk voor zichzelf nemen. 
Een volk uit alle landen. 
Israël in wie Hij geniet, Jakob Zijn erfgoed. 
Hij zal velen ruilen voor zijn uitverkorenen. 
Ja naties voor Zijn geliefde zonen.

29. Hij zal verkondigen; "Lever, hou je niet in, 
Mijn zonen uit alle volken, Mijn dochters van jullie". 
Onze Heer is gekomen, de Verlosser van weleer. 
Zijn beloften zijn waar, Zijn woord onwankeld. 
Om van Israël een genot te maken, jacob een vreugde.

30. Welke natie is als Israël? 
Welke mensen houden van de uitverkorenen van de Heer? 
Glorieus is Hij wiens naam onze Heer is. 
Mooi de Heer, onze gerechtigheid. 
Rechtvaardig en waar is Hij die roept om terug te keren.

31. De naties zijn verbijsterd en zeggen: 
"Met Israël is God, en alleen met hem." 
De naties zullen zien en erkennen. 
De Here God is iemand die Zichzelf verbergt. 
Hij ruilt velen voor weinigen, Hij heeft Israël geëerd.

32. Wie is als Israël, van wie de Heer houdt? 
Rijk als Jakob in wie de Heer verrukt? 
Ze is als een wolk op het water. 
Wil het regent, of wil het regenen niet.

33. De heersers buigen voor de zonen van God. 
Zing O Israël; Wees blij, want Hij heeft jou gekozen. 
Verheug u en wees blij in de Heer, uw God. 
Prijs Hem in zoete melodie. 
Want Hij heeft jullie van alle volken verlost.

34. Israël zal niet langer lenen, maar zij zullen de laars uitzetten. 
En koningen zullen het stof ervan likken. 
Vanuit het westen en het noorden zullen zij pleiten. 
Aan de ene wordt gegeven, van een andere genomen. 
Zij die het stof minachten, zullen erin vallen. 
En aanbidt de uitverkorenen, wiens God de Heer is.

35. Toen er eenmaal een wereld was, had deze vele naties. 
Een overvloed aan stammen, zowel groot als klein. 
En de Heer keek neer op de mens. 
Hij koos uit hen één volk voor Zichzelf. 
In Jakob zette Hij Zijn naam, aan Israël Zijn belofte. 
En omwille van Zijn naam, voor Zijn belofte van oud, 
Wij zijn de geliefde van de Heer geworden. 

36. Zing voor de Heer en hij is blij, want Hij verlost, 
Zijn beloften zijn zeker, trouw is Hij. 
Vanuit Israël zal de wet uitgaan. 
Vanuit Jeruzalem de stem van de Heer. 
Als een licht voor de naties, zal ze dat zijn.

37. Streef niet met Israël, jullie mannen. 
Raak niet de gezalfde van de Heer aan, 
Want Hij is hun helper, zij zijn Hem dierbaar. 
Hij zal zijn geliefde wreken. 
Streef er niet naar, opdat je niet gekapt wordt. 
Denk geen gedachten tegen haar 
Opdat je ogen niet in hun stopcontacten worden verteerd.

38. Bedek Jacob, laat haar onderdrukkers haar niet zien. 
Laat de daden van uw handen niet zijn als uw voorouders, 
En die van yester jaren ook niet. 
Want Hij is een snelle wreker, Hij die Van Jakob houdt. 
Hij zal iedereen straffen die haar ontdekt. 
Maar zegeningen voor hen die haar verborgen hielden.

DE UREN. (1988) 
39. Wat zit er in het grootste deel van een man? 
Heb ik ooit gebeld om prins te worden? 
Heb ik ooit gezegd. Ik zal gezalfd worden?" 
Ik heb het ook niet gezegd. "Laat mij iemand zijn die eeuwig leeft, 
Dat ik een gastheer mijn eigen moet noemen.

40. Het was De Heer die mij riep, 
Vormde me in de baarmoeder van mijn moeder en gaf me kracht. 
Mijn uiterlijk was niet zoals de sterren van de hemel. 
Ik kwam als een man, en leefde als een man, 
En ik zondigde als een man, dwalend als een man. 
Op mij was ook het oordeel van de wet.

41. Maar Hij had genade met mij, stond op mijn pad. 
Hij zette een einde aan mijn voetstappen. 
Mijn dagen bereikten hun begin, ook hun einde. 
Ik bleek de wereld niet te kennen en kwam weer binnen. 
Opnieuw dwaalde ik af, Hij zorgde ervoor dat ik voorspoedig werd. 
Ik had geen begrip, een dwaas zonder kennis. 
Maar De Machtige reikte naar voren en trok me uit mijn val.

42. In mijn onwetendheid was ik bijna uitgegleden.
Haast maken tot mijn dood. 
En ik verontschuldigde me, want dus zei ik: "Het is van liefde".
O Ik was een dwaas, als een onwetend beest.
Was het niet voor Zijn mededogen geweest.
Ik zou zeker omgekomen zijn, door de dood worden meegenomen.

43. Toen leerde Hij mij Zijn woord; Ik groeide in Zijn genade.
Geheimen werden aan mij onthuld, ook mijn prinselijke inzet.
Hij maakte me bewust van dingen die ik wist, maar niet wist.
Zoals ik had gekoesterd maar niet begrepen.
Ik kende noch mijn uren, noch mijn begin,
Of waar ik was gebleven, of op welk einde.
Ik verlangde naar Zijn persoon, om naar huis te komen.

44. Dit was mijn verlangen, dit was echt mijn verlangen. 
Maar Hij zalfde mij, en ik was me daar ook niet van bewust. 
Tot aan het einde van het uur, in de buurt van mijn laatste. 
Hij gaf mij instructies en ik werd me bewust van Zijn vreugde.
De Heer overschaduwde me, versterkte me.
Ik werd Zijn wezen, Hij overwon me, bond me vast.

45. En ik wist dat ik overwonnen was, en van binnen gebonden.
Nu verheug ik me dat ik tot begrip ben gekomen.
Maar wat is mijn betekenis om zo geëerd te worden?
Ik neem, ik ontvang, en daardoor ben ik heel gemaakt.
Hij maakte me naar zijn eigen, naar zijn eigen beeld.
Wie kan zijn Maker veranderen, of ik die ik moet weigeren?

46. Wonderlijk zijn Zijn oordelen en Zijn wijsheid.
Zijn mededogen voor goedheid en genade zonder einde.
O hoe zijn mannen zonder begrip.
Hoe klein is de mens, net als kinderen die zich niet bewust zijn van hun leeftijd.
Ze gaan door als babes die niet weten waar ze lopen.

47. Ik keek naar de kinderen van de mensen, het mannenras.
Met het begrip dat mij gegeven werd, zag ik.
Het waren net beesten zonder begrip.
Met de kennis die mij van de Heer is verleend,
Ik keek, en mijn hart smolt voor de kinderen van mannen.
Ze passeren me, zonder hun lot te kennen.
Ze springen van vreugde, niet wetende dat ze zullen huilen.
Ze rennen, niet beseffend dat hun val nabij is. 

48. Hoe komt het dat ik begrip heb gekregen?
Wat o Heer, ben ik dat U mij in Uw genoegen hebt gekozen?
O wat ik van Uw gelaat hou.
Hoezeer mijn ziel u verrukt.
Van Uw hand heb ik al deze ontvangen.
Van mijzelf heb ik geen gerechtigheid.

49. Laat hemel en aarde zich verheugen.
Laat iedereen die Zijn naam prijst blij zijn.
Hij verlost hen die niet belden.
Wiens zonden hun lasten tot de dood waren.
Wie zal zeggen dat hij voor Hem rechtvaardig is geweest? 
Ik heb gezondigd, Heer, maar nu ben ik gereinigd.
Ik was bijna dood, maar U hebt me gereanimeerd.
Zelfs van de wereld heb je een gezalfde gemaakt.

EEN GEBED. (1989) 
50. O Heer, wat moet ik doen, wat moet ik doen? 
Ik heb een hekel aan verwijten; Ik heb geen plezier in het oordeel.
Gieren en adders blootstellen is onsmakelijk voor mijn ziel.
Het is walgelijk voor mij, mijn Heer, om de onreine te ontmaskeren.

51. Maar daartoe werd ik geroepen, ik ken o Heer, ik weet het.
O dat Gij mij ergens zou verbergen,
Al was het maar in de rug van Uw tempel O Heer,
Weg van zondaars waar ik zou kunnen rusten.
Niet om de gezichten van de mensen te aanschouwen totdat Gij vrede brengt,
En je kent me nog wel.

52. Ik veracht de gezichten van zondaars, om hun woorden te horen.
Hun werken zijn walgelijk, van waardigheid hebben ze er geen.
Mijn hele ziel klaagt tegen me, omdat ik het beu ben om te weerleggen.
Het is bitter in mij om de mantel van bedriegers op te tillen.
Ik ben bijna flauwgevallen; Hun stank maakt mijn maag ziek.
Waarom moet ik Heer zijn? Ik heb hier geen maag voor.
Het is walgelijk om hun zaken voor te dragen.

53. Wat betreft deze fundamenten, die U mij gaf,
Waarom moet ik hen deze leren, o mijn Heer?
Waarom uw geheimen onthullen aan zoals alleen U ontkennen?
Ze houden van hun eigen putten, hun eigen warmwaterbronnen.
Ze zijn blij met het gif van hun eigen bedrog.
Waarom moet ik hen leren, Heer, waarom o mijn Heer?

54. O dat ik kon vluchten, verbergen voor voor iedereen.
Maar Uw hand is op mij, waar zal ik vluchten voor U?
Een kind is in mij, het licht van de Heer.
Maar hoe zal het geboren worden, waar mag het vallen?
Op aarde is er geen plaats voor Uw kind in mij.
Geen plaats voor zijn zwabberende doeken, noch om te koesteren
Maar tenzij het naar voren komt, zal ook ik ermee sterven. 

55. Ik verlang er niet naar om te leven, laat mij en mijn kind in vrede sterven.
Verberg me, Heer, in een verre hoek zonder stem.
Het is de bitterheid in mij o Heer die spreekt.
Laat ons in vrede sterven, hoewel ik weet dat het niet zo is. 
Hoe onsmakelijk mannen voor mij zijn in hun trots.
Hoe ze te leren als ze geen hart hebben, geen borst.
Ik weet dat het niet Uw wil is, maar ik wil meegenomen worden. 
Tot U o Heer, weg van dit alles, en van de mensen.

56. Sluit mijn neusgaten O Heer tegen de stank.
Maak mijn maag zo dat het geen gevoelens heeft voor ergernis.
Verzoet de bitterheid in mij, zodat ik het kan uitstaan.
Verhard mijn hart tegen hun goddeloosheid, opdat ik niet verzwak.
Wees bij mij, mijn Heer, wees tot mij hand en voet O Heer.
Amen

Een klaagzang. (september 1988) 
57. Hoe verschrikkelijk is het om te leven.
Want ik zie lijden, het lijden van mijn volk.
Ze hebben pijn, want ze zijn niet geïnstrueerd.
Ze lijden door gebrek aan kennis, mijn hart doet pijn voor hen. 
Maar ik word achtergehouden door machtige krachten, niet in staat om hen te bereiken.
Om troost en instructie te brengen, als leven voor hun ziel.

58. O dat ik mijn kinderen kon omhelzen.
Om ze te laten drinken van de fontein des levens.
Om rust te brengen en hun overtredingen te vergeven.
Om in hen een berouwvol hart op te bouwen, om hun pijn weg te nemen.
Maar ik word achtergehouden. Ik zie, maar ik kan niet naar hen toe. 
Mijn stem bereikt hen ook niet.
Ze vergaan voor mijn ogen, 
de wateren bereiken hun uitgedroogde lippen niet.

59. Hoe verschrikkelijk is het om te leven. 
Dat ik leven en licht zou moeten hebben en te aanschouwen. 
De vernietiging van mijn volk dat hen niet kan bereiken.
Al jullie mijn mensen, jullie zijn mijn dierbaren.
Vallen en struikelen zonder kracht.
Ze hebben niet geleerd hoe ze moeten lopen.
En mijn hart is in mij gescheurd.

60. Ik ben gebonden, vastgehouden door vijanden, zij die u verlammen.
Zij die je begrip wegnemen van die slechte van weleer.
De raven grepen me, hielden me achter voor mijn kinderen.
En dus met al mijn medelijden, en mijn liefde voor jou,
Ik ben boos geworden, ja boos op de raven.
En toen daarom bevrijdde Mijn Heer mij tegen hen,
Laat hemel en aarde getuigen.

61. Ik zal hen boos maken; Ik zal ze pijn doen.
Voor alles wat ze mijn kinderen hebben aangedaan. 
Het is vernietiging, voor de pijn die ze mijn kleintjes hebben veroorzaakt.
Voor de wreedheid op mijn dierbaren voor mijn ogen. 
Terwijl ze me vasthielden, en me te lijden hadden om niet naar hen toe te gaan.

62. Voor dit alles en meer, hoor dit, ja hoor dit. 
Jullie meest ellendige herders, jullie slangen. 
Huil zoals je wilt tegen de raven, maar je zult falen. 
Want Hij is bij mij, mijn Verlosser, mijn vreugde. 
Je wordt vernietigd. 
In de door u gewenste kuilen.

63. U hebt een verschrikkelijke misdaad begaan; Heb je tegen mijn volk gelogen? 
Je hebt mijn kleintjes pijn gedaan, door bedrog met je gif. 
Zo zal ik je ook voeden met je eigen gif, 
En ervoor zorgen dat je van binnenuit verbrand wordt. 
Ja, langzaam en pijnlijk. 
En jullie zullen meer huilen dan mijn volk dat uitgehongerd is. 
Sterven in doodsangst voor het gif, dat je erin hebt gestoken.

64. Ik waarschuw jullie o jullie herders, en jullie slechtgemanierde raven. 
Ik zal als een brullende Leeuw zijn, een ijverige Leeuw om je te verscheuren, 
En laat niets van jou over om te blijven. 
Ik zal uitgaan en jullie zullen inderdaad boos zijn. 
Ja, en schuim in de mond zodat mijn volk. 
Zie precies wat je bent, als stro voor het vuur.

VOGELS EYE VIEW. ( 1988 ) 
65. De Heer schiep de hemelen en de aarde. 
Door Zijn grote wijsheid kwam naar voren wat geen wezen had. 
In Zijn macht gaf Hij leven aan de mens. 
Zo schiep Hij de generaties mensen.

66. Van de eerste tot de laatste wist Hij alles wat zou zijn, 
En wat zou er op hun manier voor hen zijn. 
Hij gaf ze leven, en een wet om het leven te behouden. 
Want Hij is hun God, er is niemand naast Hem. 
Heb daarom Mijn wet lief en houd uw leven voor Mij.

67. Maar door afgunst liet men de mens vallen. 
Hij was de vader van de leugen, hield zich niet aan zijn bevel. 
Zo ontstond de dood, de val van de mens. 
Toen kwam wat een oordeel is, een rechtbank die hij vasthield. 
Onderzoek naar de daden van de mensen.

68. Want zo zei de barmhartige Heer, ik zal u verlossen. 
Door mijn eigen bloed zal ik degenen redden die gevallen zijn. 
Ik zal genade hebben, en ook mijn wet zal zijn recht hebben. 
Geloof alleen op Mijn woord en je zult leven hebben.

69. Van begin tot eind in de generaties mensen. 
Hij had vastgesteld wat er zou komen, dat uiteindelijk, 
Hij zou oordelen over al diegenen die voor het leven kiezen en die de dood kiezen. 
Van begin tot eind stichtte Hij de naties. 
En die uit hun midden zou heersen. 
Wie zou oordelen, wie zou getuige moeten zijn.

70. Van begin tot eind schiep de Heer ieder de mens in hun eigen. 
Deze heeft Hij vastgesteld om voor Zijn eigen een wereld zonder einde te creëren. 
Van begin tot eind waarschuwde Hij iedereen 
Dat er uiteindelijk een afrekening zal zijn.

71. En de Heer vermenigvuldigde Adam in zijn nakomelingen. 
Hij gaf ze een rechter en een getuige, een gever van de wet. 
Hij liet woord over aan alle generaties, Henoch zijn naam. 
En in de loop der tijd nam de Heer Abraham. 
En van hem een natie voor zichzelf. Israël 
Als eerste vruchten in de nakomelingen van Adam.

72. Zo maakte de Heer scheiding. 
De grote zee der mensen, en daaruit zijn eigen. 
Aan hen gaf Hij zijn wet en beschuldigde hen. 
Hou je aan de statuten die je zou kunnen leven. 
Want de hele wereld was zijn eigen weg gegaan. 
Zij herinnerden zich niet de Heer, hun Schepper. 
Maar hij gaf Mozes en door hem de wet. 
En voor hun prins voedde Hij David op. 
En Zijn Zoon in hun zaad, de Verlosser van de mensen.

73. Zo had hij zijn geliefde Israël aangeklaagd. 
Dit is mijn wet, mijn geliefde verbond, geloof in Hem, 
Opdat je niet sterft, want dit is mijn wet om te leven. 
Blijf daarom geloven in mijn verbond, mijn Zoon. 
Opdat je uiteindelijk niet schuldig wordt bevonden.

74. Want het einde moet komen, Mijn Oordeel zijn koers. 
Zo heb ik jullie mijn Zoon gegeven, en zijn wet. 
Wees er nu aan herinnerd dat mijn oordeel zal komen 
Daarvoor heb je anders geen verdediging. 
Ik heb je mijn wet gegeven, en je zwoer het te houden.

75. En hoe zit het nu met de naties, van heidenen? 
Niet zoals Israël, hebben ze zijn wet ontvangen. 
Zullen ze schuldloos zijn vanwege deze? 
Nee, dat zullen zij niet, want Zijn wet is in allen geschreven.

76. Het is geschreven in de mens, geschreven in hart. 
Geschreven in alles wat Hij op aarde gevormd heeft. 
Daarom wordt het voor iedereen geschreven. 
Zij die het verlaten zullen schuldig zijn voor het tribunaal.

77. Maar Hij is genadig, de grote Heer, geduldig met mensen. 
Bovendien schiep Hij voor hen Enoch zijn dienaar. 
Een getuige voor hen, zijn wet schriftelijk. 
Al zijn voorschriften waarschuwen hen voor het tribunaal. 
Waarvoor alles moet verschijnen.

78. Hij nam Mozes die hem voor zijn eigen plaats plaatste. 
En David voor een eigen prins. 
En Henoch stelde hij voor hen allen, aan alle generaties mensen. 
En toch is dit niet alles wat Hij deed, zelfs niet voordat Hij de hele aarde schiep.

79. Want Israël heeft zijn eigen, noch zullen de heidenen 
Het ontbreekt aan een prins voor hen, in een van hun eigen. 
Iemand die zijn eigen moet beoordelen voordat ze verschijnen 
Voor het tribunaal van God hun Schepper.

80. De Heer in barmhartigheid vormde hen voor hun ster, 
De Heer genadig en groot in mededogen. 
Hij waarschuwde keer op keer, wie zal het niet horen? 
Hij verleent ze een prins, een baars die ze horen. 
En zo niet, wie zal ze dan rechtvaardigen voor mijn tribunaal? 
Hun prinsen, hun eigen zullen getuigen, 
Hun excuus wegnemen, want Gods oordeel is rechtvaardig.

81. En nu omdat de vaders van weleer zijn vertrokken 
Wil je zeggen, er waren geen prinsen door de jaren heen. 
Waarmee mannen gewaarschuwd kunnen worden, om het leven in handen te krijgen? 
Dit is niet juist, want de Heer, de barmhartige Heer 
Ik heb deze dingen zeker overwogen. 
En hoewel Henoch, Mozes en David allen zijn vertrokken. 
Hun woorden in brieven en boeken liggen voor je. 
En uw prins tot uw tevredenheid.

82. De Heer zal nu opnieuw de eerste rechter brengen, 
Enoch een getuige van alle generaties.
Dus van begin tot eind, Zijn wet en Zijn voorschriften 
Ben bij hen geweest, geschreven en gesproken in hun oor.
Zie dan hoe de Heer van mensen houdt om hen keer op keer te waarschuwen.
En om hen te straffen in slechts maat als baars zij zullen horen.

September 1988. Een lied van dankzegging.
83. De Heer is zeer overvloedig, groot in tedere zorg.
Voor "Zijn" kennis zal ik vereerd worden.
Voor "Zijn" kennis zal ik een kroon dragen. 
Een kroon van grote glorie, want Hij hield van mij om naties te regeren,
Omdat Hij de Heer geweldig is.
O hoe majestueus, want Hij koos ervoor om van mij te houden.
De Heer liet me uitblinken.
Dat maakt me groot onder mijn medemensen.

84. Hij de Heer, zijn hand smeedde deze dingen.
Ik was Zijn genoegen; Hij zocht en vond er een.
Ik zal opscheppen, ja ik zal enorm opscheppen, "Hij" is mijn opschepperij, 
Ik begrijp Hem, in "Zijn" kennis is mijn opschepperij.
Want Hij kende mij, ik verwierf begrip, van "Zijn" troon.
Hij, mijn Heer, de God van mijn verlossing.
Mijn lippen verheerlijken zijn Woord, Mijn hart Zijn lof0. 

85. Mijn ziel heeft zijn verlangen naar leven verloren, dit leven.
Met de kennis van mijn God verlang ik naar thuis. 
Mijn dagen op aarde waren een hel voor mij. 
Woede, ruwe spraak, bruutheid en gezwoegen,
De vlekken van onwetendheid, van pijn en onverschilligheid. 
Mijn ziel verlangt naar U, mijn Heer, naar Uw vrede.

EEN PLEIDOOI 1994. 
86. O jullie mannen van weleer, jullie rechtschapenen van de Heer. 
Iedereen die me voorging. 
Ik ben niet van het zaad van Israël.
Toch had de Almachtige Heer genade met mij.
Ik ben niet geboren uit het koninklijke zaad.
Toch maakte Hij van mij een prins. 

87. In Zijn veelheidswijsheid liet Hij mij opnieuw geboren worden.
Te midden van mijn dagen stierf ik, en toch leefde ik. 
Hij bracht me voort uit Zijn eigen zelf,
Hij werd een Vader voor mij, dat mijn geboorte in de schoot van Israël was.
En ze verveelde me van pijn en angst.

88. Hoor mij o jullie rechtschapenen van God, 
Jij die zijn verordeningen perfect hield voor Hem.
Kijk me vriendelijk aan en beschouw mijn geboorte.
Het was niet aan mij om zoveel woorden te spreken. 
Wat voor zijn menigte geen fout verbergt.
Maar ik werd er toe gedreven door de zonden van mijn volk.
Om ze te weerleggen en te corrigeren.

89. O dat mijn lippen me misschien niet weerleggen.
Noch mijn tong brengt me tot schaamte.
Voor je O patriarch ben ik maar een worm.
Een kind geboren in de baarmoeder van je dochter.
Laat de veelheid van mijn woorden niet voor ontzetting zijn,
want mijn hart huilde om de wonden van mijn volk,
En mijn woede tegen hen die met de zweep omgingen.

90. O jullie rechtschapenen van weleer, uitverkoren van de Allerhoogste.
Hoe geweldig jullie zijn in het licht van Zijn gelaat. 
Hoe heerlijk je verschijnt in Zijn barmhartigheid.
O hoe ik me verwonder om je vriend of broer te noemen.
Maar o hoe ik in dit vlees verzwakt ben. 

91. Want u lijkt zo geweldig voor mij,
Zo illuster in het mededogen van de Heer, uw God.
Ik begroet je en ik aanbid je als zoon zijn vader. 
En als dochter haar moeder in een tijd. 
toen weinigen rechtvaardig bleven.
Toen er veel nieuwe dingen van de Heer werden geschapen,
waarin mannen vlogen als vogels in de lucht,
En vermenigvuldigde hun zonden voor Hem die hen gemaakt heeft.

VERLIEFD OP MIJN MOEDER. 
92. O jullie geweldige mannen van weleer, jullie rechtvaardigen van de Heer,
Ik was verliefd op mijn moeder.
Maar ze wilde me niet verdragen.
Dus zocht ik naar een ander, om mijn moeder verliefd te baren.

93. Toen de baarmoeder verzwakt was vanwege de leeftijd.
Toen kwam ik binnen om een nieuw begin te vinden. 
Om te doen wat niemand eerder had gedaan.
Om mijn moeder voor vrouw te herontdekken.
Om tot mijn vreugde te genieten- mijn moeder voor het leven. 

94. O voor complicatie en voor wijsheid. 
Om harmonie te vinden in begrip,
Harmonie van iets wat alleen de Heer kan doen, 
Dat Hij alleen kan optreden.

95. Wonderbaarlijk is Zijn vermogen, dat Zijn grootheid verbaast,
Onmerkbaar de volmaaktheid waarmee Hij werkt 
Het oude in het nieuwe, en nieuw in het oude.
Om een illustere en wonderbaarlijke aanhouding te werken.

Mijn dorst. 
96. O dat mijn ziel steeds meer wijsheid drinkt,
Steeds meer begrip.
Voor O hoe ik geniet van begrip, 
En hoe ik hunker naar wijsheid. 
Noem me onverzadigbaar en ik buig mezelf.
Maar voor wat het meest illuster is.

97. Voor wat steeds wenselijker is,
Om de Heer te kennen en te begrijpen. 
Om Zijn wijsheid en Zijn vermogen te aanschouwen.
Om steeds meer van Zijn begrip te drinken.
Want O hoe ik van Zijn kennis hou, 
want Hij is onvergelijkbaar, ondenkbaar, 
En voor Zijn vermogen is er geen einde. 

98. Evenmin zal iemand de som van Zijn wijsheid aanschouwen, 
Want Hij is God, Hij is waarlijk God. Ik dank Hem. 
Ik aanbid Hem omdat Hij, ja, is dat Hij onze God is. 
Hij die altijd rechtvaardig is, waarin ik me verheug 
Hij die alle macht is, is voor altijd rechtvaardig en rechtvaardig, 
Daarin zou Zijn schepping zich voor altijd kunnen verheugen. 

99. Mijn geest kan niet zwanger worden, noch zal het de gedachte hebben
Dat Hij niet onze God zou moeten zijn, niet onze Heer en Vader. 
Want goddeloosheid kan niet worden begrepen, zoals de Heer zei; 
Ze vernietigden zichzelf door een ondoorgrondelijke wet. 
Maar wij hebben U O Heer, een rechtvaardige heerser en wijs boven alles, 
Genadig en meelevend. 
O hoe gelukkig we zijn dat onze God Hij is die van ons houdt, 
Dat Hij God is, onze Vader voor altijd, en onze Verlosser.

100. Hoe goed het is om de Heer te prijzen. 
Want Hij geeft leven, ja leven in eeuwige vreugde en blijdschap.
Zullen we Hem niet prijzen voor deze geweldige gedachte aan Hem? 
Want in Zijn gedachte is ons leven, en in Zijn barmhartigheid - onze eeuwigheid.
En Hij verrukt ons, want wij zijn Zijn schepping,
De strakte van Zijn gedachte

Reiken naar het onbereikbare 
101. Toen ik aan de Heer dacht hoe majestueus Hij is.
Hoe rechtvaardig en zuiver, een rechtvaardige heerser van Zijn volk, 
Iemand die echt een koning is, helemaal voor iedereen. 
Toen zonk mijn hart diep in mij. 
Gezien hoe Hij mij ook een koning maakte om te regeren, 
Een vertrouwde om een eindeloze menigte te leiden.

102. O hoe kan ik mezelf ooit met Hem vergelijken?
Hoe dan ook, zoals Hij over mij zei. 
Dat ik een nobele zou zijn, een nobele ceder? 
O Heer, mijn God Gij zijt mijn gerechtigheid, 
Gij slechts mijn genade en adel, 
In Uw maken ben ik wat U mij gemaakt hebt.

103. Hoe wordt het gezegd; de Heer brengt armoede 
Op een man voor zijn zonden om hem terug te draaien?
Ja, dit heb ik gezien, voor de toains daarvan, 
Maar niet iedereen neemt het ter harte. 
Toen overwoog ik mijn zaak, mijn armoede voor zonden?
Maar welke zonden, en welke armoede?
Want mijn Verlosser voorziet me altijd van mijn behoefte,
Toen ik in nood was, vroeg ik het, en Hij hield zich niet in. 

104. Laat het woord "tegenspoed" zijn, en de oorzaak; 
dat ik op Hem kon vertrouwen, ten volle.
Want terwijl ik de hele dag onder druk werd gezet, 
En beroofd van alle kanten, steunde hij me.
In Zijn grote liefde, en in Zijn overvloed barmhartigheid,
Hij deed het niet met mij volgens mijn zonden.

105. Ik weet o Heer dat er een prachtig woord voor mij staat,
Dat Gij wonderbaarlijke dingen wilt doen door mijn hand.
Ja, Gij hebt O Heer gedaan - een wonderbaarlijk iets, 
Ik schrijf alle woorden zoals ik heb gesproken.
Deze zullen de opgeblazen heuvels opblazen,
En zelfs de bewezen bergen. 

106. Gij sprak over Uw dienst, de droge boom,
Om hem te laten uitkiemen en vrucht te dragen.
Voor hem om de groene boom te kappen,
Ik zeg om te verdissen in zijn aanwezigheid.

107. Was dat dan niet mijn toespraak?
Ik verwonder o Heer in dien gij mij zo gezalfd hebt.
En hoewel ik deze dingen nog niet zie,
Toch vertrouw ik op hen met overtuiging voor allen.
Want dit is het geloof waarvan Gij van vroeger woordvoerder bent.
Dat wat Gij belooft- is zoals gedaan, 
Want Uw woord is voor altijd zeker.